Mathcad umożliwia korzystanie z bardzo wielu gotowych, "wbudowanych w system" funkcji (matematycznych, logicznych, tekstowych, ...), nazywanych funkcjami standardowymi. Dodatkowo użytkownik może na własne potrzeby definiować dowolne "funkcje użytkownika".
Najlepiej wstawiać funkcje korzystając z menu "Insert function" lub przyciskiem [f(x)], czytając objaśnienia dotyczące funkcji oraz jej argumentów.
PAMIĘTAJ, że - ZA NAZWĄ FUNKCJI zawsze muszą wystąpić "przyklejone do niej" NAWIASY OKRĄGŁE zawierające jej argumenty.
Funkcje wykorzystywane są jako elementy wyrażeń.
Użycie funkcji nazywa się wywołaniem funkcji. Aby prawidłowo wywołać funkcję trzeba znać: rolę, typ oraz kolejność jej argumentów, a także jednostki miar jej wartości.
Na przykład trzeba wiedzieć, że: argumentami funkcji trygonometrycznych muszą być kąty w RADIANACH. Możemy jednak podawać wartości argumentów w stopniach ale wówczas mnożymy je przez symbol jednostki miary: (deg czyli stopnie) i Mathcad sam przelicza je na radiany.
Jeśli funkcja ma kilka argumentów, to ważne jest aby nie pomylić ich kolejności. Na przykład dla funkcji angle(x,y) - zwracającej kąt między osią X a linią wyznaczoną przez początek układu i punkt (x,y) - pierwszym argumentem musi być wartość odciętej tego punktu a drugim wartość rzędnej (a nie odwrotnie).
Argument funkcji może być nie tylko skalarem ale także ciągiem (czyli w Mathcadzie zmienną zakresową) lub wektorem albo macierzą. Zastosowanie funkcji do wszystkich elementów macierzy sygnalizuje wówczas strzałka (tzw. wektoryzacja).Przykłady wywołania funkcji sin(alfa) są tutaj
Jak wspomniano, oprócz korzystania z funkcji standardowych Mathcad'a, użytkownik może też definiować a następnie wywoływać dowolne funkcje utworzone samodzielnie. Należy wówczas wyraźnie rozróżnić DEFINIOWANIE od WYWOŁYWANIA funkcji.
DEFINIOWANIE FUNKCJI wymaga zastosowania polecenia zwanego definicją funkcji - o ściśle określonej budowie, a mianowicie:
| nazwa_funkcji(parametry) := wyrażenie_z_parametrami |
W jakim celu i w jakich przypadkach definiujemy własne funkcje:
Na przykład w wyrażeniu poniżej występuje 3 razy obliczanie PIERWIASTKA Z SUMY KWADRATÓW DWU LICZB:
Można dla tej operacji zdefiniować i użyć funkcję nazwaną "pierwiastek_z_sumy_kwadratow" ale lepiej krócej np.: "psk":
Przy definiowaniu funkcji:
- po lewej stronie musi być nazwa nowej funkcji (wymyślona przez nas) oraz w nawiasach okrągłych nazwy zmiennych stanowiących argumenty funkcji;
- w wyrażeniu po stronie prawej muszą wystąpić te same argumenty;
- argumenty nie mają jeszcze określonych wartości - czyli są parametrami formalnymi zastosowanymi tylko do definicji a nie do obliczeń.
WYWOŁANIE FUNKCJI użytkownika odbywa się identycznie jak opisane powyżej wywołanie funkcji standardowej i może być umieszczone w wielu miejscach - także w dowolnych wyrażeniach. Wszystkie argumenty funkcji muszą przy wywołaniu mieć konkretne wartości, chociaż mogą być one podawane w różnych postaciach:
